| Maker | Charles Pas |
| Duur | 60 min |
Hoe troost je iemand als je zelf gebroken bent?
De veerkracht van onze geest op het moment dat we keihard rouwen, die kan je nogal eens verbaasd doen staan over jezelf. Charles Pas neemt ons mee in die schoonheid van ‘echt mens zijn’. Met Post rock shoegaze over de speakers en filmische dans op je netvlies. Liefde en rouw liggen verstrengeld op de vloer. Lichamen bewegen tussen herinnering en realiteit, lopen vast in verlies en zoeken elkaar weer terug. Het licht beukt, de schaduwen vervagen, de visioenen glijden. En wij, het publiek, voelen noodgedwongen die diepe behoefte aan verbinding en mysterie. Wij mensen. Zo verschillend en toch ook hetzelfde.
Charles Pas (1998) is een performancekunstenaar met een eigen bewegingstaal.
In zijn voorstellingen en spel zoekt hij naar de echtheid van het mens-zijn; een
echtheid die onder druk staat in een steeds ongrijpbaardere maatschappij. Charles
brengt de crisis van verbinding - tussen mens en zichzelf, en tussen mens en
samenleving - naar het toneel. Hij zet die vervreemding om in een prangende fysieke
ervaring die ons dwingt tot toenadering.
Regie : Charles Pas
Spel : Charles Pas, Pleuni Veen
Licht- en decorontwerp : Thomas Glorieux
Compositie : Rint Mennes
Kostuum : Pleuni Veen
Choreografisch Advies : Artemis Stavridi
Beeld : Knelis
Titel : Marta Lietti
Productie : Stichting A Fully Coherent Plan
Coproductie : Feikes Huis, Theater aan de Rijn, Kunstencentrum Nona, Over Het IJ
Met dank aan: Misha Demoustier, Erik Kaiel, Eylül Fidan Akıncı, Peter Hendrikx, Bart
Vanvoorden, Lisbeth Gruwez
Ondersteund door: Fonds Podiumkunsten, Gemeente Amsterdam, Amsterdams Fonds voor de Kunst, NORMA Fonds.
Korzo Zaal