| Maker | Charles Pas en Rint Mennes |
| Duur | 60 min |
Hoe troost je iemand als je zelf gebroken bent?
De veerkracht van onze geest op het moment dat we keihard rouwen, die kan je nogal eens verbaasd doen staan over jezelf. Charles Pas neemt ons mee in die schoonheid van ‘echt mens zijn’. Met Post rock shoegaze over de speakers en filmische dans op je netvlies. Liefde en rouw liggen verstrengeld op de vloer. Lichamen bewegen tussen herinnering en realiteit, lopen vast in verlies en zoeken elkaar weer terug. Het licht beukt, de schaduwen vervagen, de visioenen glijden. En wij, het publiek, voelen noodgedwongen die diepe behoefte aan verbinding en mysterie. Wij mensen. Zo verschillend en toch ook hetzelfde.
Charles Pas (1998) is een performancekunstenaar met een eigen bewegingstaal.
In zijn voorstellingen en spel zoekt hij naar de echtheid van het mens-zijn; een
echtheid die onder druk staat in een steeds ongrijpbaardere maatschappij. Charles
brengt de crisis van verbinding - tussen mens en zichzelf, en tussen mens en
samenleving - naar het toneel. Hij zet die vervreemding om in een prangende fysieke
ervaring die ons dwingt tot toenadering.
Concept: Rint Mennes en Charles Pas
Regie: Charles Pas
Compositie: Rint Mennes
Performance: Artemis Stavridi en Pleuni Veen
Licht- en decorontwerp: Thomas Glorieux
Stem: Camille Camille
Drums: Denis Demeester
Cello: Ewout Lehoucq
Kostuum: Pleuni Veen
Beeld: Lonneke van der Palen
Titel: Marta Lietti
Technische Productie: Thomas Glorieux
Zakelijke leiding: Job Rietvelt
Marketing: Jannes Heidinga
Tourmanagement: Emma Onghena
Productie: Stichting A Fully Coherent Plan
Coproductie: kunstencentrum nona Mechelen (BE)
Spreiding: Alles voor de Kunsten
Met dank aan: Misha Demoustier, Erik Kaiel, Eylül Fidan Akıncı, Peter Hendrikx, Bart Vanvoorden, Voetvolk, Schippers&vanGucht
Mogelijk gemaakt door het Amsterdams Fons voor de Kunst (AFK), Sub3 en het Cultuurfonds, mede dankzij het Van der Jagt Zwolsman Fonds.
Korzo Zaal