| Maker | Mevrouw Ogterop |
| Duur | 90 min |
| Programmalijn |
So(ul)cietyMaatschappelijke issues worden in dit werk bespreekbaar gemaakt, hoe ingewikkeld ze ook zijn.
|
‘Ik zou liever Angel heten’ is een theatraal feest waarin personages, teksten, kostuums en situaties elkaar in hoog tempo afwisselen!
Weet je wat ik me altijd al heb afgevraagd?
Welke kleur heeft een kameleon?
Want, een kameleon, die past zijn kleur aan
Aan zijn achtergrond
Maar wat is de eigen kleur van de kameleon?
Zónder achtergrond?
Er is altijd achtergrond.
Een stel komt in hun vakantiehuisje samen met vrienden om levens met elkaar te vergelijken, om daar troost of iets om na te streven uit te halen. Ze wachten nog op Angel. Ondertussen drinken ze. Ze drinken en praten. Menselijkheid, liefdesperikelen en pijnlijke stiltes wisselen elkaar af. Leven ze wel hun ware leven? Of verschuilen ze zich achter de rol die ze nu eenmaal toegewezen hebben gekregen in het leven? Naarmate de avond vordert worden de gesprekken intenser en intiemer; ze zoeken de uitersten van elkaars kwetsbaarheid op en schuwen extreme meningen niet. Ook blijken verhoudingen heel anders te liggen dan op het eerste gezicht lijkt en wordt duidelijk dat iedereen uiteindelijk maar een rol speelt.
Ik word aangesproken,
mensen noemen mij bij mijn naam
die me steeds minder voorkomt als van mij
want
wat is een naam?
‘Ik zou liever Angel heten’ is onderdeel van een serie van drie voorstellingen over toneelspelen die Dunselman binnen het productiehuis Mevrouw Ogterop ontwikkelt. De eerste, ‘Ik stond in een kutvoorstelling maar mijn haar zat wel heel goed’ (naar een tekst van Magne van den Berg) ging over de rol van de actrice in een theaterwereld waarin de meeste belangrijke posities nog altijd door mannen worden vervuld.
Productiehuis Mevrouw Ogterop is opgericht door Schouwburg Ogterop in Meppel met als doel om ook in Drenthe professionele voorstellingen te ontwikkelen. De producties die het productiehuis maakt zijn toneelmatig, eigenzinnig, met een maatschappelijke relevantie en met oog voor kwaliteit. De artistieke leiding is in handen van Lotte Dunselman.
Na kort als acteur en regisseur gewerkt te hebben, richtte Jibbe Willems zich op het schrijven. Hij heeft gewerkt voor tal van toneelgezelschappen. 'Waar het Vlakke Land gaat Plooien' werd genomineerd voor de Taalunie Toneelschrijfprijs, 'Pretpark' en 'Leo&Lena' wonnen een Zilveren Krekel, met 'The Truth About Kate' won hij de ARTES Jongtheaterschrijfprijs. In 2019 kreeg hij de Gouden Krekel voor "de meest indrukwekkende podiumpresentatie in het jeugdtheater" voor zijn libretto voor 'Jabber' bij Theatergroep Kwatta. Dunselman en Willems werkten al vier keer succesvol samen.
Lotte Dunselman speelde onder andere bij het Noord Nederlands Toneel, theatergroep ECHO, Het Zuidelijk Toneel en NTGent. In 2017 won ze de Colombina voor haar rol in ‘Volpone’ van Dood Paard. In 2020 werd Dunselman genomineerd voor de Theo d'Or, de prijs voor de meest indrukwekkende vrouwelijke hoofdrol, voor haar rol in 'De Poolse Bruid' van NNT en theatergroep ECHO. De komende drie jaar is Dunselman artistiek leider van Productiehuis Mevrouw Ogterop.
Wouter is een acteur woonachtig in Drenthe. Hij speelde bij o.a. bij het Noord Nederlands Toneel, Urban Myth, Het Laagland, RO theater, PeerGroup en Vis a Vis.
| Tekst | Jibbe Willems |
| Concept | Lotte Dunselman |
| Eindregie | Liliane Brakema |
| Spel | Lotte Dunselman en Wouter van Oord |
| Scenografie | Joncquil |
| Kostuums | Freja Roelofs |
| Muziek | Julia Dubbelboer |
| Coaching muziek | Jelle Hoekstra |
| Techniek | Bas Kasten |
| Creatief producent | Isil Vos |
| Zakelijke leiding | Corry Diertens |
| Publiciteit | Mirte Droogers |
| Grafische vormgeving | Paulina Matusiak |
| Publiciteitsbeeld | Miek Uittenhout |
"Eén van de beste voorstellingen die je nu in het theater kunt zien."
— NRC
"‘Ik zou liever Angel heten’ is een knap gespeelde carrousel van sociale verwachtingen."
— de Volkskrant
Korzo Zaal