Makers | Silbersee |
Duur | 70 min |
Programmalijn |
So(ul)cietyMaatschappelijke issues worden in dit werk bespreekbaar gemaakt, hoe ingewikkeld ze ook zijn.
|
Hij kende de wateren uit de boeken. De provincies uit het hoofd. Daar, daar moest hij zijn. Met een marinepet op kreeg hij de kans om overzee te gaan. Op avontuur. In zijn huid, haar en stem droeg hij een verleden met zich mee. Wat gaf dat? In het Hollandse landschap bleek het gras minder groen dan de weelde in Paramaribo. De vruchten minder sappig. Zelfs de taal klonk er anders. Waren dit zijn jongensdromen? In stilte keerde hij terug uit Nederlands Nieuw-Guinea. Zijn marinepet zat scheef. Wat had hij gezien? De heimwee was voelbaar aan zijn harde handen, te horen aan zijn koude stem, hij veranderde in de vader waarvoor gevreesd moest worden. Die zichzelf verloor in een witte maatschappij. Die geen vader was, ons geen kind liet zijn. Papa, ik schrijf u.
Bodil de la Parra leest de brief voor die Emma Lesuis schreef aan haar opa om een zwijgen te doorbreken. Een zwijgen dat al het hele leven van haar moeder klinkt. Ons koloniale verleden liet zijn sporen na. Dit is slechts een fractie van dat spoor. In de brief gaat Emma op zoek naar haar opa. Wie was hij en wat maakte hem tot wie hij was?
Componist en performer David Dramm, die in internationale pers een 'Amerikaanse iconoclast' wordt genoemd, creëerde in samenwerking een compositie en schreef diverse liedteksten die de pijn, het verdriet, de heimwee en de onderdrukking die in vele families voorkomen, voelbaar maakt. De meerstemmige zang biedt hoop op verzoening. Zijn muziek is te omschrijven als 'het grensverleggende terrein tussen Charles Ives, Jimi Hendrix en Lou Reed.' Dramm is voorzitter van het innovatieve muzikantencollectief Splendor in Amsterdam.
Mi sa memre yu maakt onderdeel uit van de Stille Nacht am Silbersee serie waarin meditatie, bezinning en reflectie centraal staan. Aan eerdere edities werkten Arthur Japin (2017), Anna Enquist(2018) Glenn Helberg (2019) en Ariane Schluter (2021) mee.
Emma onderzoekt, schrijft, filmt en presenteert met een focus op documentaireverhalen. Het liefst combineert ze verschillende disciplines in documentaireperformances, zoals ze deed in de voorstelling ‘Aardappelbloed’. Haar werk was onder meer te zien op Canvas, NPO, Oerol, Brainwash en verscheidene festivals. In 2022 werkt ze aan een nieuwe documentaire in samenwerking met Docmakers / HUMAN. Daarvoor won ze de Karen de Bok Talent Award op IDFA 2019. Voor Museum Catharijneconvent filmt ze komend jaar gospelgemeenschappen in Nederland en ze vervolgt haar column voor de Theatermaker. Naast eigen projecten wordt Emma ingehuurd als moderator/presentator voor live events en podcasts.
Bodil de la Parra is actrice en toneelschrijver. Ze schreef en speelde onder meer bij Theater het Amsterdamse Bos, Bellevue Lunchtheater, Rudolphi Producties, het NNT, Bos Theaterproducties, Het Zuidelijk Toneel en Orkater. Haar zelfgeschreven solo Het Verbrande Huis (2018) over haar Surinaamse familiegeschiedenis ging op tournee in Nederland en Suriname en werd in juni 2020 gevolgd door het gelijknamige boek (Lebowski publishers). Afgelopen seizoen speelde ze haar solo Dagen van Rijst, vertolkte ze rollen in De Leedvermaaktrilogie bij HNT en Het Indisch Interieur. Op TV was Bodil o.a. als Irene te zien in de tv serie Klem 1 & 2.
tekst | Emma Lesuis |
vertaling Surinaams | Kevin Headley |
redactie | Bodil de la Parra |
liedteksten | David Dramm |
compositie | David Dramm i.s.m. Jonatan Alvarado |
performers | Jonatan Alvarado, David Dramm, Bodil de la Parra, Dirge Seçil Kuran |
muzikale dramaturgie | Romain Bischoff |
creatief producent | Dominique Slegers |
lichtontwerp | Jeroen Smith |
licht | Niels Kingma |
geluid en geluidsontwerp | Wouter Snoei |
tourmanager | Nicky Groot |
fotografie | Bowie Verschuuren |
Korzo Zaal