Stille Nacht

Hij kende de wateren uit de boeken. De provincies uit het hoofd. Daar, daar moest hij zijn. Met een marinepet op kreeg hij de kans om overzee te gaan. Op avontuur. In zijn huid, haar en stem droeg hij een verleden met zich mee. Wat gaf dat? In het Hollandse landschap bleek het gras minder groen dan de weelde in Paramaribo. De vruchten minder sappig. Zelfs de taal klonk er anders. Waren dit zijn jongensdromen? In stilte keerde hij terug uit Nederlands Nieuw-Guinea. Zijn marinepet zat scheef. Wat had hij gezien? De heimwee was voelbaar aan zijn harde handen, te horen aan zijn koude stem, hij veranderde in de vader waarvoor gevreesd moest worden. Die zichzelf verloor in een witte maatschappij. Die geen vader was, ons geen kind liet zijn. Papa, ik schrijf u. 

Bodil de la Parra leest de brief voor die Emma Lesuis schreef aan haar opa om een zwijgen te doorbreken. Een zwijgen dat al het hele leven van haar moeder klinkt. Ons koloniale verleden liet zijn sporen na. Dit is slechts een fractie van dat spoor. In de brief gaat Emma op zoek naar haar opa. Wie was hij en wat maakte hem tot wie hij was? 

Componist en performer David Dramm, die in internationale pers een 'Amerikaanse iconoclast' wordt genoemd, creëerde in samenwerking een compositie en schreef diverse liedteksten die de pijn, het verdriet, de heimwee en de onderdrukking die in vele families voorkomen, voelbaar maakt.  De meerstemmige zang biedt hoop op verzoening. Zijn muziek is te omschrijven als 'het grensverleggende terrein tussen Charles Ives, Jimi Hendrix en Lou Reed.' Dramm is voorzitter van het innovatieve muzikantencollectief Splendor in Amsterdam.

Mi sa memre yu maakt onderdeel uit van de Stille Nacht am Silbersee serie waarin meditatie, bezinning en reflectie centraal staan. Aan eerdere edities werkten Arthur Japin (2017), Anna Enquist(2018) Glenn Helberg (2019) en Ariane Schluter (2021) mee.