| Maker | Simon Bus |
| Maker | Courtney May Robertson |
| Duur | 90 min |
| Programmalijn |
Future HeroesOntdek jong en aanstormend talent en zie veelbelovende makers aan het begin van hun carrière.
Experimental AdventuresJe weet dat je iets nieuws ziet, maar wat is het? Voor iedereen die houdt van onverwachte verrassingen.
|
Twee fysiek uitdagende werken; één over zelfbeheersing, de ander een ode aan de koortsdroom
Febris
Twee mannen, ze schuiven over de vloer. Hun torso’s en ledematen verdubbelen zich voor onze ogen en raken in en uit de knoop. Breakdancer Simon Bus maakte dit duet samen met b-boy Roy Overdijk (The Ruggeds). Beiden vouwen ze hun lijf met het grootste gemak alle kanten op. Onnavolgbaar fysiek. Met Febris brengen Simon en Roy een ode aan de koorts, aan het koortsige lichaam en aan de broeierige intimiteit van de koortsdroom. Het visioen.
In Simons werk gaan sereniteit én relativering samen. Startend vanuit verhalende thema’s brengt hij gaandeweg een abstractie die rust geeft en tegelijkertijd uitnodigt tot verontrusting.
the pleasure of stepping off a horse when it’s moving at full speed
Als uitgangspunt voor deze korte soloperformance neemt Courtney May Robertson een metafoor voor zelfbeheersing; een ruiter die een wild paard temt. Ze kijkt naar de strijd tussen het omarmen van je verlangens, en het reguleren van gedrag in overeenstemming met de maatschappelijke druk. Visuele projecties omsluiten Courtney in een achthoek van 4 meter in diameter. Door een combinatie van poëzie, dans en zang reist ze door landschappen van persoonlijke verlangens, herinneringen en conflicten. De ruimte fungeert als een tijdcapsule; intieme homevideo’s worden vermengd met fragmenten van YouTube, documentaires en oude films. the pleasure of stepping off a horse when it’s moving at full speed is Courtney’s poging om de, soms rommelige, tegenstrijdigheden te omarmen waaruit een veelzijdig mens bestaat.
In Simons werk gaan sereniteit én relativering samen. Startend vanuit verhalende thema’s brengt hij in zijn creatieprocessen gaandeweg een abstractie die rust geeft en tegelijkertijd uitnodigt tot verontrusting. Beweging zet hij in om ruimte te creëren voor associaties. Eerder dan een kwaliteit om je voor op de schouders te kloppen, blijken virtuositeit en extreme fysieke mogelijkheden daarbij een bron van humor en betrekkelijkheid.
Vanuit zijn wonderlijk buigzame lichaam ontwikkelde Simon als B-boy een authentieke bewegingstaal waarmee hij blijft experimenteren. Breakdance is voor hem synoniem met uniciteit en originaliteit. Zijn B-boy naam Statue verraadt het bijzondere gevoel voor beeld dat hij naar de dans meeneemt. De komende jaren verdiept Simon zijn makerschap onder de vleugels van Corpo Máquina.
Choreografie: Simon Bus
Dansers: Roy Overdijk en Simon Bus
Soundscape: Laura Kampman
Productie: Corpo Máquina Society
Partners: Fonds Podiumkunsten, Thinx, PLAN
Courtney May Robertson (Schotland, 1992) is een Rotterdamse performer en maker. Na haar afstuderen in 2013 sloot ze zich aan bij Club Guy & Roni's Poetic Disasters Club. Sindsdien heeft ze veelvuldig opgetreden in heel Europa in het werk van onder meer Jan Martens, Connor Schumacher en Florentina Holzinger. In 2015 begon ze met het creëren van haar eigen kleinschalige / DIY geproduceerde performances. Vanaf 2020 is ze 'artist in residence' bij ICK Artist Space in Amsterdam; haar recente werk wordt ook gecoproduceerd door Dansateliers Rotterdam.
Als getraind danseres begint Courtney's werk met het lichaam, maar overspant verschillende disciplines waaronder video, generatieve kunst en schrijven. Terugkerende onderwerpen in haar werk draaien om een wijdverspreid fenomeen dat ze heeft gedefinieerd als 'het meedogenloze verlangen om te domineren’. Voor THE WOMAN DESTROYED kreeg ze De Troffel Prijs 2020; Festival Cement’s stimuleringsprijs voor jonge makers. Ook werd ze genomineerd voor de Belgische equivalent, de Roel Verniers Prijs van Het TheaterFestival België.Daarnaast werd de korte solo die ze eerder creëerde, the pleasure of stepping off a horse when it’s moving at full speed, geselecteerd voor Aerowaves Twenty22.
Choreografie, performance & visuals: Courtney May Robertson
Dramaturgie: Merel Heering
Outside eye: Kristin de Groot & Yoko Ono Haveman
Techniek: Edwin van Steenbergen
Trailer & Video: Paul Sixta
Persfoto’s: Anna van Kooij
Muziek: AAR - A01 & A02, Empty Set - Order, Cities Aviv - Title Piece, Death Grips - Disappointed
Productie: Dansateliers Rotterdam
Financieel ondersteund door: Municipality of Rotterdam & Kickstart Cultuurfonds
Extra dank aan: Bas de Geus, Adam Peterson & Nik Rajšek
Korzo Zaal