| Titel | Beings That Count & Kaputt in Hollywood |
| Makers | Barnaby Booth & Lunatics and Poets |
| Duur | 80 min |
| Onderdeel van | Language no problem |
Op uitnodiging van Club Guy & Roni
In de serie Club Guy & Roni Invites vraagt het ensemble choreografen om nieuw werk te maken. Dat zijn altijd choreografen waar ze in geloven en met wie ze zich verwant voelen. Het is de missie van het dansgezelschap om makers te ondersteunen, te begeleiden en hen bij een groter publiek onder de aandacht te brengen. Precies wat we bij Korzo ook doen!
In deze double bill zie je hagelnieuw werk van choreografen Barnaby Booth & het duo Lunatics & Poets (Anna Jacobs en Hanna van der Meer).
Barnaby is een bekroond choreograaf en lichtontwerper. Hij studeerde af aan de Northern School of Contemporary Dance en de Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD) en won daarna een aantal prijzen op het Stuttgart International Solo Festival en het Gdanski festival tanca in Polen. Van daaruit voltooide hij wereldwijd succesvolle opdrachten, met name voor de English National Opera, en werd hij associated artist van TRAK Dance Ensemble (Oostenrijk). Barnaby Booth maakte in 2023 de Paradehit Like a Prayer, waarover de Volkskrant schreef: ‘Choreograaf Barnaby Booth creëert enkele magistrale momenten in Like a Prayer, waarin hij intergenerationele trauma’s binnen families onderzoekt.’
Lunatics & Poets verbindt verschillende disciplines en initieert hiermee een diverse dialoog. Hun werk won al meerdere prijzen. Het duet I am a poem, there is no way out won er zelfs drie: de Club Guy & Roni partner award tijdens RIDCC (2018), de Golden Butterfly Award Dance Fest (2019) en de eerste prijs op Festival10Sentidos Valencia (2020). In Postcards from a better place, dat ze in 2022 voor Club Guy & Roni Invites maakten, belichten ze de donkere kant van de mens. Van ogenschijnlijk kinderspel tot aan openlijk geweld, het is de innerlijke duisternis die ons confronteert met onomkeerbare daden, schaamte en schuld. De voorstelling is een poëtisch portret van de schaduwzijde die ons tegelijk menselijk maakt. De Theaterkrant daarover: ‘Beeld, geluid en beweging vormen een fraai samengesmolten drie-eenheid die vanaf de openingsscène tot de laatste seconde intrigeert.’
Korzo Zaal