Korzo UP#2 met Anne Suurendonk

"Je kunt emotioneel gezien echt geconstipeerd raken."

Aldus choreograaf en danser Anne Suurendonk. Als mens en maker laat ze haar emoties de vrije loop, ook als anderen dat ongemakkelijk vinden. Want dat ongemak zegt meer over onze relatie tot het uiten van die emoties dan over haar. We duiken in het hart van deze bijzondere choreograaf die zoekt naar het bevrijden van alle gevoelens die er zijn in zichzelf, in haar dansers en in haar publiek. Weg uit het land van verstand.

Wie is Anne?

Anne is iemand die altijd op tijd is. Vol energie verschijnt ze 10 minuten eerder op onze afspraak. “Ik ben zo’n meid”, zegt ze lachend. Ze werd 37 jaar geleden geboren in de Amsterdamse Rivierenbuurt en groeide op in een liefdevol gezin waar gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen werd uitgedragen. Maar het altijd openlijk tonen van affectie –zoals dat in zoveel gezinnen– was minder vanzelfsprekend. En hoewel Anne al op 12-jarige leeftijd al wist dat dans de rode draad in haar leven moest worden, kwam ze er pas later achter dat er een andere grote toewijding bij zou komen.

"We vergeten hoe we ruimte moeten geven aan gevoelens. "

“We lijken over het algemeen niet alleen moeite te hebben met het uiten van emoties, maar ook met het dealen met emoties van anderen. Er is veel oordeel over emotioneel zijn, en daar wordt bij mannen anders naar gekeken dan naar vrouwen. Maar dat het over het algemeen gezien wordt als een zwakte is wel echt aan de hand. Ik zie dat als een probleem, je kunt emotioneel gezien echt geconstipeerd raken en dat is heel slecht voor je mentale gezondheid. Ik zie heel erg de schoonheid en rijkdom in dat hele spectrum van emoties. Voelen ís leven, en als dansers iets kunnen roeren in zichzelf dan kunnen ze ook iets roeren in de kijker.”

Hoe boor je die diepe gevoelens aan bij jezelf? 

“Mijn moeder is 11 jaar geleden overleden. En ik zou niet zo snel heel letterlijk een voorstelling maken over mijn dode moeder. Maar wat ik heb ervaren, op het gebied van rouw en met zo’n groot verlies en hoe grillig dat is en hoe lang dat duurt en hoe raar zo’n proces ook is… Al die ervaringen in mijn leven en al die gevoelens zitten in mijn lichaam. Ik ga de vloer op *ze doet haar ogen dicht* en ik weet door veel te oefenen en door middel van beweging, hoe ik bij dat gevoel moet komen en hoe ik dat in een vorm moet gieten. Want dat is mijn zoektocht als choreograaf, dat vind ik boeiend aan dans, dat het écht iets communiceert en dat het over mensen gaat. 

"Geroerd worden, verbindt ons." 

Hoe speelt dat gevoel een rol in jouw nieuwe voorstelling Emo?

Mijn vrouw-zijn…. *zucht*. We leven in een mannenwereld. En met Emo wilde ik iets maken waarbij twee vrouwen emotioneel vrij mogen zijn. Alles wat ze voelen, krijgt de ruimte. Zonder schaamte. Het gevoel dat je als vrouw te intens bent, dat je te veel bent en te veel ruimte inneemt, dat is ook een constant gevecht in mezelf. Mannelijke of vrouwelijke eigenschappen zitten in ons allemaal, ik vind het belangrijk om vrouwen stevig en sterk neer te zetten, niet kwetsbaar en dunnetjes, maar echt met power. Dat is ook wie we zijn in onze natuur.”

Hoe kun je bij je dansers zoveel ruimte maken voor dat gevoel?

Als ik op zoek ga naar pasjes *lacht hard* dan ga ik op zoek naar een vorm die echt iets met je doet. Daarvoor maak ik veel gebruik van Tension & Release. Ikzelf heb ook éérst spanning nodig om tot ontspanning te komen. Met spanning zet ik iets ‘aan’ om iets los te kunnen maken, een energie, een kwaliteit of een gevoel. Als we het hebben over zoiets als woede, dan moet er eerst spanning komen. En verdriet heeft veel meer een soort release, het loslaten. 

En zijn er nog andere manieren?

Muziek helpt natuurlijk ook heel erg. Ik ben heel blij als ik met Tom –Tom van Wee, de vaste componist van de muziek in haar voorstellingen– in de ruimte ben en hij improviseert. Hij maakte het nummer ‘ Verlangen’ voor mijn vorige voorstelling High, dat ging toch wel een beetje over het gemis van mijn moeder. Hij kan mijn gevoel zo goed vertalen en weet dat nog eerder in muziek te vatten dan ik in woorden kan vertellen.”

En dan is onze tijd voorbij. Anne vliegt één van de studio’s in om een nieuwe danser onder te dompelen in de rijke gevoelswereld waar ze zoveel voor voelt. En wij binnenkort hopelijk ook.

Emo is op 26 oktober om 16.00 uur te zien in Korzo, samen met Diep van danscollectief SERIÓÓS.

Bestel tickets